طراحی روش های تدریس زبان و ادبیات فارسی مبتنی بر تربیت ذهن

زبان فارسی یکی از زبان های پرمحتوا و کهن دنیا و ابزار مهم برقراری ارتباط با دیگران است. ادبیات فارسی گفته ها و نوشته های ظریف و زیبا با هدف نشان دادن راه سعادت جامعه و آسایش نسل فعلی و پیشرفت آینده است. در این تحقیق به طراحی روش تدریس زبان و ادبیات فارسی و نقش آن بر تربیت ذهن می پردازیم. فرد با خواندن آثار ادبی و توصیف های حالات ذهنی شخصیت های داستان به داوری درباره ذهن دیگران می پردازد، به طوریکه هرگاه افراد برای داوری درباره تصورات افراد به مشکل مواجه شود، ترجیح می دهد به جای سخن گفتن درباره ذهن دیگران، به توصیف چیزهای دیگر، شاید دنیای پیرامونشان بپردازد. تجربه های ادبی افراد را در موقعیت تأمل شخصی قرار می دهد و این باعث رسیدن یک فرد به خودآگاهی می شود. برای آموختن زبان و ادبیات فارسی و تربیت ذهن نیاز به طراحی روش تدریس مناسب و توجه معلم به مؤلفه های گوناگون، اعماز شرایط روش تدریس، ویژگی های معلم و مشخصات دانش آموزان است. این همه در کنار ماهیت محتوای آموزشی مورد نظر می تواند راهنمای مناسبی برای طراحی روش تدریس باشد. با این نگاه، تنها نو بودن روش تدریس، ملاک انتخاب معلم نیست و لازم است در طراحی آموزشی، تناسب و ارتباط روش با مقصود یادگیری از جنبه های گوناگون مورد توجه و بررسی قرار گیرد.

Keywords:

ادبیات فارسی , تربیت ذهن , تدریس , حل مسئله