پانسمان های هوشمند با استفاده از کامپوزیت ها

در سال های اخیر، تلاش برای پانسمان هایی که می توانند با زخم ارتباط برقرار کنند، گامی در عرصه های مختلف ایجاد کرده است. برنامه های کاربردی از جمله استفاده از سنسورها، کنترل دما و پانسمان های بدون تماس در انها استفاده شده است. ظهور سیستمهای"هوشمند"یک پدیده نوظهوردر این راستا است و ذهن را از پانسمان های غیرفعال به سمت آنهایی می برد که می توانند با روشی خاص به شرایط حاکم بر زخم پاسخ دهند. در بعضی موارد می توان از مخلوط های پلیمری برای ایجاد سازه های یک کامپوزیت استفاده کرد، به خصوص در مواردی که مزیت تعامل مستقیم دو مؤلفه نیاز باشد.. اما تعداد محدودی از پانسمان ها میتوانند به تمام الزامات پیش بینی شده دست یابند . لذا استفاده از یک کامپوزیت پلیمری در مواردی که ترکیبی از خواص نیاز است, بطور عمده استفاده می شوند. برخی از پانسمان ها حمل و نقل مایع بیولوژیکی را کنترل می کنند، در حالی که برخی دیگر خواص هموستاتیک منجر به کنترل عفونت را ارائه می دهند. یکی از انواع کامپوزیتهای رایج استفاده یک پلیمر کامپوزیت با کربن مبتنی بر پلی اتیلن و ذرات کربن که می تواند درون یک پانسمان زخم ادغام شود. با پیشرفت تکنولوژی مهندسی بافت و پیشرفت در میکرو و نانوتکنولوژی می توان طراحی و ساخت یک پانسمان حساس به محیط را متناسب با نوع زخم مشخص انجام داد که منجر به بهبودی کامل آن و بدون هیچ گونه عیب می شود.