بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و سازگاری شغلی آموزگاران ابتدایی مناطق عشایر استان چهارمحال و بختیاری

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و سازگاری شغلی آموزگاران ابتدایی مناطق عشایر استان چهارمحال و بختیاری است. تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی بوده و به لحاظ طرح تحقیقی توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری شامل کلیه آموزگاران ابتدایی مناطق عشایر استان چهارمحال و بختیاری میباشد. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران 168 نفر انتخاب شد. ابزارهای اندازهگیری پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد سرمایه اجتماعی بردبار (1391) و سازگاری شغلی پورکبیریان (1386) بود. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، برای سرمایه اجتماعی((0/88؛ سازگاری شغلی (0/83) تعیین شده که نشاندهنده پایایی مناسب ابزار اندازه گیری بود. پس از جمع آوری داده ها، تجزیه و تحلیل آنها در دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از نرمافزار SPSS انجام گرفت. در سطح توصیفی از مشخصه های آماری نظیر فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و در سطح استنباطی متناسب با سطح داده ها و فرضیه ها نیز از آزمونهای آماری t و آزمون ضریب همبستگی استفاده گردید. نتایج آزمون ضریب همبستگی نشان داد که بین سرمایه اجتماعی و سازگاری شغلی آموزگاران ابتدایی مناطق عشایر استان چهارمحال و بختیاری رابطه وجود دارد .(p<0/05) بین مؤلفه های سرمایه اجتماعی و سازگاری شغلی آموزگاران ابتدایی مناطق عشایر استان چهارمحال و بختیاری رابطه وجود دارد .(p<0/05) بین مؤلفه های سازگاری شغلی و سرمایه اجتماعی آموزگاران ابتدایی مناطق عشایر استان چهارمحال و بختیاری رابطه وجود دارد .(p<0/05) نتایج آزمون t نیز نشان داد که میزان سرمایه اجتماعی و ابعاد آن در آموزگاران ابتدایی مناطق عشایر استان چهارمحال و بختیاری از میانگین فرضی بالاتر بوده است .(p<0/05) میزان سازگاری شغلی و ابعاد آن در آموزگاران ابتدایی مناطق عشایر استان چهارمحال و بختیاری از میانگین فرضی بالاتر بوده است .(p<0/05)

Keywords:

سرمایه اجتماعی , سازگاری شغلی , آموزگاران ابتدایی , مناطق عشایر استان چهارمحال و بختیاری.