اثربخشی آموزش ادراک شنیداری بر مهارت املا نویسی دانش آموزان پسر پایه سوم ابتدایی شهر اصفهان

موضوع این پژوهش اثربخشی آموزش ادراک شنیداری بر مهارت املا نویسی دانش آموزان پسر پایه سوم ابتدایی شهر اصفهان می باشد. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر ناتوان یادگیری می باشد که در سال تحصیلی 89-88 در پایه سوم مقطع ابتدایی در شهر اصفهان مشغول به تحصیل می باشند؛ نمونه مورد نظر پژوهش، 30 نفر از دانش آموزان ناتوان یادگیری در زمینه املا می باشند که شیوه انتخاب آنها به این صورت می باشد که ابتدا به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین نواحی پنج گانه اداره آموزش و پرورش اصفهان، ناحیه 4 انتخاب، و با قراردادن تصادفی 15 نفر در گروه کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش می باشند. سپس گروه های آزمایشی در طی 10 جلسه تحت آموزش در زمینه ادراک شنیداری به صورت گروهی قرار گرفتند، در حالیکه گروه گواه هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، علاوه بر تشخیص معلم، آزمون هوش و کسلر کودکان و آزمون املا چای بود که آزمون املاچای در مراحل پیش آزمون، و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. یافته های بدست آمده از روش آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون املا گروه آزمایش و گواه، تفاوت معناداری وجود دارد. تفاوت بین میانگین های نمرات پس آزمون املا در گروه آزمایش معنادار بود (p<0/001). لذا فرضیه اصلی پژوهش که اثربخشی آموزش ادراک شنیداری بر مهارت های نوشتاری (املا) دانش آموزان پسر سوم ابتدایی می باشد تأیید می شود. در مجموع یافته های پژوهش حاکی از آن است که روش آموزش ادراک شنیداری در بهبود مهارت املانویسی دانش آموزان ناتوان در یادگیری املا مؤثر است.

Keywords:

ادراک شنیداری , مهارت املا نویسی , دانش آموزان ابتدایی