اقتباس قرآنی در نهج البلاغة و گونه های آن

امیرمؤمنان(ع) با قرآن پیوندی بسیار عمیق و ناگسستنی برقرارنموده است وبه وام گیری از کلام وحی پرداخته که این پدیده را به گونه های متفاوت در کلام امیر سخن (ع) می توان مشاهده نمود،حضرت از یک سواز دریای واژگان وتراکیب قرآنی سود جسته واز سویی دیگراز معانی ومفاه یم واستنادهای موضوعی آن بهره وافر برده است . مفاهیم قرآنی در کلام مولا به شکل آشکار و پنهان وجود دارد ، معانی وواژگان نهج البلاغه ،از اقتباسات قرآنی بهره بسیار برده است. در لابلای خطبه ها ونامه های آن حضرت استشهاد به دو گونه صریح یا مستقیم وغیر صریح یا غیر مستقیم دیده می شود استشهاد مستقیم که حضرت(ع) در آن پیش از بیان آیات به صورت مستقیم وبه صراحت اعلام می کند که این کلام وسخن خداوند متعال است . واستشهاد غیر مستقیم یاهمان اقتباس که به صورت واژگانی ، تضمین ،تحلیل،تلمیح و الهام در کلام حضرت تجلی می یابد؛ که نقش بسیار مهمی در ایجاد وتولید متون نهج البلاغه و جاودانی شدن آن ایفا کرده اند.این جستارمی کوشد که به گونه های مختلف اقتباس نهج البلاغه از مضامین قرآنی وانواع آنها بپردازد

Keywords:

قرآن , نهج البلاغه , اقتباس