مناسبات علما با سلطان محمد خدابنده صفوی (985 تا 996)

باروی کار آمدن دولت صفوی برای اولین بار تشیع به عنوان مذهب رسمی در ایران شناخته شد. درن تیجه اداره کشور بر مبنای فقه شیعه سبب شد تا شاهان صفوی علما را مورد حمایت خود قرار دهند. ایجاد شغل هایی مانند شیخ الاسلامی، صدر، ملاباشی و امامت جماعت، روحانیت شیعه را به عنوان یك طبقه اجتماعی خاص با نقش های جدید مطرح کرد. براثر چنین سیاستی قشر ویژه علما در نظام اجتماعی ایران قوت گرفت به طوری که میتوان گفت علما در هر دوره از سلطنت شاهان صفوی نقش مهمی را ایفا می کرد و شاهان صفوی بنا بر اهمیت این نهاد هر یك سیاست خاصی را در مورد آن اتخاذ می کردند. این پژوه ش بر آن است که مناسبات علما را در دوره حکومت سلطان محمد خدابنده را بررسی کرده. در این تحقیق از روش توصیفی- تحلیلی کتابخانه ای استفاده گردیده و با مراجعه به کتابخانه ها و استفاده از ابزار فیش برداری و مراجعه به سایت های معتبر این نتایج حاصل شده است. به نظر می رسد آنچه از این مناسبت نصیب حکومت شد در این دوره، مشروعیت دینی یافتن سلطان محمد خدابنده بود و آنچه نصیب علمای شیعه شد، وارد شدن در امور حکومتی و بسط و گسترش تعالیم شیعی بوده است.

Keywords:

سلطان محمد خدابنده , علما , دوره صفویه , تشیع , مشروعیت.