استفاده از فضای تصمیم گیری فازی مردد برای انتخاب شریک تجاری در سازمان مجازی

در پاسخ به رقابت جهانی، تغییرات پویا تقاضا و تولید مشتری محور، بسیاری از سازمان ها شرکایی را برای جذب فرصت های رو به رشد بازار جذب می کنند تا هزینه ها را به اشتراک بگذارند، زمان توسعه کاهش یابد و از اثربخشی مهارت های طراحی، تولید و بازاریابی در داخل و خارج از شرکتها استفاده نمایند. موفقیت سازمان مجازی به عملکرد اعضای آن بستگی دارد. از این رو، ایجاد یک روش کارآمد برای انتخاب شرکای مناسب یک موضوع مهم در جهت شکل گیری یک سازمان مجازی موفق است. فرایند انتخاب شریک در دنیای واقعی در یک محیط پیچیده اتفاق می افتد و معمولا داده های مربوط به معیارها و وزن آنها ناقص هستند. بنابراین، در این مقاله، روش تاپسیس فازی مردد برای حل مسئله انتخاب شریک تحت عدم قطعیت و اطلاعات ناقص وزن پیشنهاد شده است. بدین منظور بعد از تعیین معیارهای انتخاب شریک در سازمان مجازی توسط کارشناسان، ابتدا وزن معیارها تحت اطلاعات ناقص وزن در محیط فازی مردد با مدل بهینه سازی براساس حداکثر انحراف محاسبه و در مرحله بعد اولویت بندی و انتخاب شرکا با استفاده از روش تاپسیس مردد انجام می گیرد. نتایج نشان می دهد معیار توانایی فناوری با وزن ۰/ ۲۵ در بین معیارهای هزینه، عملکرد گذشته، هزینه و زیرساخت های فناوری اطلاعات بیشترین اهمیت را در انتخاب شریک در سازمان مجازی مورد مطالعه دارد.

Keywords:

تصمیم گیری چند معیاره , بهینه سازی انتخاب شریک تجاری , سازمان مجازی , عدم قطعیت , محیط فازی مردد