بررسی عملکرد آزمایشگاهی مخلوطهای آسفالتی بازیافتی حاوی درصدهای مختلف تراشه آسفالتی (RAP)، قیر پایه (VB) و سایکلوژن

امروزه با افزایش توجه به مسائل اقتصادی و زیست محیطی در اجرای روسازی راه ها و افزایش رویکرد استفاده مجدد از تراشه آسفالت بازیافتی (Reclaimed Asphalt Pavement) در روسازی از یک سو و از سوی دیگر ضعف عملکردی روسازی حاوی درصد بالای RAP، سبب شده است در تحقیقات اخیر راهکارهای بهبود عملکرد مخلوطهای آسفالتی حاوی RAP مورد توجه ویژه قرار گیرد که یکی از بهترین راهکارها، استفاده از مواد جوانساز در این نوع مخلوطها می باشد. از این رو هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر درصدهای مختلف RAP و همچنین دو ماده سایکلوژن و قیر پایه (VB) به عنوان جوانساز بر عملکرد مخلوطهای آسفالتی است. در این راستا آزمایش های کشش غیر مستقیم، حساسیت رطوبتی، شیار شدگی و مدول برجهندگی بر روی مخلوطهای مختلف صورت گرفت. نتایج تست های آزمایشگاهی نشان داد که وجود RAP در مخلوط آسفالتی موجب افزایش مقاومت های کششی غیرمستقیم و شیار شدگی، کاهش حساسیت رطوبتی و افزایش مدول برجهندگی آن می شود. علاوه بر آن بررسی اثر میزان درصد RAP در مخلوطها نشان داد افزایش درصد RAP باعث افزایش مقاومت کشش غیر مستقیم، افزایش مدول برجهندگی و همچنین افزایش مقاومت شیار شدگی و به تبع آن کاهش تغییر شکل های دائمی مخلوط آسفالتی می شود. علاوه بر این، بررسی اثر جوانسازها بر عملکرد مخلوط RAP نشان داد که افزودن هر کدام از جوانسازهای سایکلوژن و قیر پایه منجر به کاهش مقاومت های کشش غیر مستقیم و شیار شدگی، کاهش مدول برجهندگی و نهایتا افزایش حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی می شود.

Keywords:

تراشه آسفالت بازیافتی , جوانساز , مقاومت شیار شدگی , حساسیت رطوبتی , مدول برجهندگی