اثربخشی آموزش برنامه ریزی عصبی ـ کلامی بر ارتقاء خودکارآمدی دانشجویان مضطرب

اضطراب به عنوان یک هیجان ناخوشایند با نشانه هایی نظیر نگرانی، دلهره، وحشت، بی قراری و ترس شناخته می شود که شدت این نشانه ها فرد را مبتلا به اختلال می نماید. پژوهش حاضر، با هدف اثربخشی آموزش برنامه ریزی عصبی ـ کلامی بر خودکارآمدی دانشجویان مضطرب انجام پذیرفت. در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش ازمون ـ پس آزمون با گروه کنترل 40 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی دردوگروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و پرسشنامه خودکارآمدی را در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد ونتایج نشان داد که میانگین نمرات خودکارآمدی پس از آموزش برنامه ریزی عصبی ـ کلامی در گروه های آموزش و کنترل تفاوت معناداری داشته است. لذا پیشنهاد می گردد که آموزش برنامه ریزی عصبی ـ کلامی به عنوان دوره های آموزش مصوب جهت ارتقاء سلامت روان دانشجویان اجرا گردد.

Keywords:

آموزش برنامه ریزی عصبی ـ کلامی , خودکارآمدی , دانشجویان مضطرب