جایگاه باغ ایرانی در ایجاد هویت و بهبود منظر شهری

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 313

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CARSE05_236

تاریخ نمایه سازی: 17 آذر 1399

Abstract:

فضاهای معماری و شهری پدیده های کالبدی هستند که بازتاب بسیاری از خصوصیات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی یک جامعه را دارا می باشند. از این رو می توان آنها را تجسم کالبدی بخشی از تاریخ و فرهنگ جامعه به شمار آورد . شهرها به عنوان یکی از مهم ترین مکان های زیست انسان در دو قرن گذشته طبیعت و اکوسیستم را مورد تعرض قرار داده اند.در جریان مقابله با این تعارض، برنامهریزی محیطی، توسعه فضای سبز، بهبود شرایط زیستی و توجه به ارزش های اکولوژیکی و اجتماعی از مهم ترین راهبردهای قرن حاضر برای توسعه پایدار شهری به شمار می روند . آنچه که در قرن حاضر مورد توجه قرار گرفته است. در معماری ایرانی با مفهومی بسیار غنی و با عنوان باغ ایرانی سال هاست که مورد بحث در ادبیات و متون معماری و شهرسازی بوده است. متاسفانه در شهرسازیامروز ما، هر روز بیش از گذشته باغ ایرانی به معنایی که عموم می شناسند، از محیط شهرهای ما رخت برمی بندد و این طور به نظر می رسد که پارک جای آن را گرفته است. در بسیاری از شهرهای امروزی، فضاهایی تحت عنوان باغ، پارک، فضای سبز و ... ایجاد می شود که طراحی و اجرای آنها معمولاً با شیوه های سلیقه ای و بدون بهره مندی از یک مبانی نظری در عرصه باغ سازی صورت می گیرد . دقت در نمونه بوستان ها و پارک های معاصر این نکته را روشن می کند که جامعه ایران به عنوان تمدنی که خود ایجادکننده باغ و دارای یکی از سبک های مهم باغ سازی در جهان است، فاقد روشنی جدید برای طراحی باغ و پارک است. این روش جدید می تواند از باغ سازی ایرانی الگو بگیرد یا خوانشی مجدد از باغ ایرانی باشد؛ از این رو قبل از هر اقدامی لازم است که این پدیده منحصر به فرد به درستی شناخته شده و در پی آن معیارهایی براساس سبک باغ ایرانی برای طراحی فضاهای سبز مدرن که با زندگی امروز تناسب داشته باشد تدوین و به مرحله اجرا گذارده شود . هدف از ارائه این مقاله بیان این موضوع می باشد که در معماری ایرانی توجه به باغ ایرانی به عنوان نهایت منظر شهری پایدار ارتباطی تنگاتنگ با هویت معماری شهری ایرانی دارد . که با دقت در نحوه تعامل این دو مقوله میتوان به راهکارهای مناسبی برای طراحی و ساخت شهرهای اینده معماری معاصر ایران همت گمارد. روش تحقیق در این پژوهش با توجه به ماهیت بحث به صورت توصیفی تحلیلی و در بستر مطالعات کتابخانه ای می باشد

Authors

سعید عارف نیا

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان

محمد علی رجایی ریزی

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان