حذف فلزات سنگین پساب های آزمایشگاهی با استفاده از میکروارگانیسم های سبز توسط روش جذب زیستی

فلزات سنگین به دلیل مقدار زیاد در پساب های صنعتی و همچنین پایداری آن ها در محیط، از مهم ترین آلودگی های محیط زیست به شمار می روند، زیرا حضور فلزات سنگین هر چند به مقدار کم می تواند خطرات جدی برای محیط، انسان و سایر موجودات از جمله سرطان زایی، تجزیه ناپذیری و تجمع بیولوژیکی ایجاد کند. فلزات سنگین در اثر واکنش های شیمیایی، گرما و فعالیت های میکروبی قابل تجزیه نیستند و خاصیت تجمع در بافت ها و بزرگ نمایی زیستی را نیز دارند که تأثیرات نامطلوبی بر روی کارکرد ارگانیسم های مختلف بدن دارد. اکثر روش های حذف فلزات سنگین مانند رسوبدادن، لخته سازی، جذب تبادلی، فیزیکی، شیمیایی، اسمز معکوس و جداسازی توسط غشاء دارای عملکرد ضعیفی هستند. بنابراین ما در این مقاله از روش جذب زیستی که به وسیله میکروارگانیسم ها چون میکروجلبک سبز Scenedesmus incrassatulus/TAGACC017 انجام می شود استفاده کرده ایم که دلیل استفاده، توانایی بالای آن ها در جذب فلزات سنگین است. جذب زیستی فرآیندی است که نشان دهنده نوآوری بیوتکنولوژی و همچنین به عنوان روشی مناسب و مقرون به صرفه برای حذف فلزات سنگین از محلول های آبی می باشد. جذب زیستی، جذب سطحی یون ها به وسیله بیومس مردهیا زنده است که در این مطالعه ریزجلبک سبز به عنوان جاذب زیستی استفاده شد. مزایا و محدودیت های کاربردی آن در حذف و بازیابی فلزات سنگین جیوه، سرب، آرسنیک از پساب های آزمایشگاهی مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفت.

Keywords:

جذب زیستی , فلزات سنگین , میکروجلبک سبز , پساب های آزمایشگاهی , جیوه , سرب , آرسنیک