نشانه های جمع گرایی در غزل سعدی
Publish place: The journal of The Iranian study، Vol: 19، Issue: 37
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 225
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISUK-19-37_001
تاریخ نمایه سازی: 24 آذر 1399
Abstract:
مضامین عاشقانۀ غزل، اغلب مربوط به عاشق و معشوق است و بهندرت مضامینی دربارۀ رقیب دیده میشود. مهمترین مضامین غزل عاشقانه، توصیف عشق، احوال عاشق، وصف معشوقِ خوبرو و ممانعتها و آزارهای رقیب است، اما در غزلهای عاشقانه، خبری از مردم نیست یا حضورشان بسیار نادر است. در غزل سعدی مضامینی مشاهده میشود که در آن مردم حضور دارند، اما این مضامین در غزل دیگر شاعران، بهندرت دیده میشود. یکی از پرسشهای مهم در بررسی شعر این است که چرا یک مضمون در شعر سخنوری کاربرد فراوان یافتهاست و علّت آن در کدام یک از مقولههای زبانی، روانی، اجتماعی، فرهنگی و غیر آن باید جستوجو شود؟ در این تحقیق با روش تحلیلی- توصیفی، برخی ازمضامین و معانی غزل سعدی، بررسی میگردد تا معلوم گردد که دیدگاه جمعگرایانۀ سعدی، در آفرینش برخی مضامین مؤثر بوده است. بررسی غزلهای سعدی نشان داد که مضمونهای متعدّد دربارۀ اقوام، عوام، خویشان، همسایگان، ساربان و ورود و حضور معشوق در کوی و برزن و بازار و صحرا، از نشانههای توجه سعدی به مردم و اجتماع است.
Authors
زهره احمدی پور اناری
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان، کرمان، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :