گزارشگری یکپارچه: چیستی و چرایی

وجود گزارشگری برای توسعه شفافیت محیط اقتصادی شرکت ها و تصمیم گیری مدیران و سرمایه گذاران ضرورتی انکارناشدنی است. گزارش ها و صورت های مالی از مهم ترین اجزای سیستم مدیریت هستند؛ اما با گسترش روزافزون نیازهای اطلاعاتی تهیه کنندگان گزارش های مالی و واحدهای تجاری، به نظر می رسد که ارائه صورت های مالی به شکل سنتی نمی تواند پاسخگوی نیازهای استفاده کنندگان باشد. در همین راستا، مبحث نوینی با نام گزارشگری مالی یکپارچه در سطح جهانی مطرح شده است. هدف از گزارشگری مالی یکپارچه، فراهم آوردن اطلاعات باکیفیت به ذینفعان و استفاده کنندگان گزارش های مالی است. گزارش یکپارچه به جمع آوری اطلاعات پیرامون استراتژی یک سازمان، چگونگی اداره، عملکرد و اهداف آتی آن، به طوری که منعکس کننده بافت تجاری، اجتماعی و محیطی آن باشد، می پردازد. این گزارش دربرگیرنده مطالب دقیق و شفاف از چگونگی ابعاد نظارتی شرکت و همچنین چگونگی ایجاد ارزش ثابت آن است. همچنین منجر به کاراتر شدن گزارش ها و افزایش اطلاعات موجود برای تهیه کنندگان و استفاده کنندگان گزارش ها و تأمین کنندگان سرمایه خواهد شد، چراکه به نظر می رسد شرکت ها به طور کامل درک نمی کنند که چه اطلاعاتی برای ذینفعان آنها ارزشمند است و ممکن است انتظارات این دو گروه از گزارش های مالی و حتی گزارش مالی یکپارچه با یکدیگر متفاوت باشد. انجام پژوهش به صورت خاص در حوزه گزارشگری یکپارچه در زمره مهم ترین و به روزترین پژوهش های کاربردی برای حرفه حسابداری تلقی می شود، در همین راستا پژوهش حاضر پس از پرداختن به مبانی نظری و تعریف گزارش یکپارچه مالی، به اهمیت و اصول راهنمای تهیه گزارش یکپارچه پرداخته و سپس ضمن اشاره به عناصر گزارش یکپارچه مالی و مقایسه این نوع گزارش با گزارش سنتی، مزایا، مشکلات، موانع و محدودیت های گزارش یکپارچه مالی مورد بحث قرار گرفته است.

Keywords:

گزارشگری مالی سنتی , گزارشگری مالی یکپارچه , استفاده کنندگان گزارش های مالی