بررسی رابطه مولفه های مدیریت زمان و ارتقاء کارایی کارکنان دانشگاه شیراز

هدف این مقاله بررسی رابطه عوامل مدیریت زمان و ارتقاء کارایی کارکنان دانشگاه شیراز است. روش تحقیق توصیفی -پیمایشی و از نوع همبستگی است. یافته هاي پژوهشی حاکی از آن است که بین متغیرهاي عوامل مدیریت زمان (اولویت بندي، هدفگذاري، برنامه ریزي، ارتباطات و زمان بندي) و ارتقاء کارآیی کارکنان دانشگاه شیراز یک رابطه معناداري وجود دارد و همچنین رابطه شان مستقیم است و بین متغیر تفویض اختیار و ارتقاء کارآیی کارکنان دانشگاه شیراز رابطه معناداري وجود دارد ولی رابطه معکوس می باشد و بین متغیرهاي مسئولیت پذیري و ارتقاء کارایی کارکنان دانشگاه شیراز رابطه معناداري وجود ندارد.

Keywords:

مدیریت زمان , ارتقای کارایی , کارکنان