بررسی تأثیر نوع خاك بر ضریب افزایش تغییرمکان خطی به غیرخطی درسازه های مرتفع فولادی مجهزبه سیستم کمربند خرپایی

مطالعه حاضر بر روي نوع خاصی از سازه هاي بلندمرتبه که شامل اسکلت فولادي با اتصا لات جوشی و مجهز به کمربند خرپایی در طبقه آخر و همچنین در طبقات میانی می باشد، انجام گرفته است. سازه هاي مجهز به سیستم کمربند خرپایی (Outrigger Braced Frames) ، با درگیر کردن کل سازة پیرامون، یک روش اساسی در حل مسئله واژگونی محسوب شده و در محدوده 30 الی60 طبقه، داراي بازدهی بیشتري نسبت به سازه قاب مهاربندي شده مشابه می باشند. در این تحقیق، ابتدا ضریب افزایش تغییرمکان خطی به غیرخطی و عوامل مؤثر بر آنها مورد بررسی اجمالی قرار گرفته است. سپس تعداد 8 مدل دوبعدي (شامل 20 الی 60 طبقه) مجهز به کمربند خرپایی درتراز سقف و طبقات میانی، مدلسازي شده و بتفکیک نوع زمین و شتاب مبناي طرح، مدلهاي مزبور بر اساس آیین نامه 2800 تحلیل و طراحی شدهاند. در مرحله بعد، با استفاده از شتابنگاشتهاي ثبت شده بر روي زمین سنگی، خاك سخت و خاك نرم و پس از نرمال سازي آنها به مقدار Sa=.25g و =.35g، aمجموعأًS تعداد 960 تحلیل تاریخچه زمانی خطی و غیرخطی براي سه نوع زمین و شتابهاي لرزه اي فوق بر روي مدلهاي مزبور انجام گرفته است. سپس با انجام تحلیل رانشی مدي (Modal Push – over Anal ysis) و بررسی منحنیهاي بدست آمده براي مدلهاي مورد مطالعه، مقادیر ضرایب شکل پذیري و مقاومت افزون براي هر حالت محاسبه شده و در نهایت مقادیر ضریب افزایش تغییرمکان خطی به غیرخطی Cd براي سه نوع زمین مورد نظر بتفکیک تعیین شده و مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

شتابنگاشت , تحلیل غیرخطی , ضریب مقاومت افزون , ضریب افزایش تغییرمکان , کمربند خرپایی