تأثیرتمرینات تعادلی روی سطح طرح دار برتعادل وهماهنگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

بیماری مولتیپل اسکلروزیس ناشی از تخریب میلین در سیستم عصبی مرکزی است که منجر به ضایعات کارکردی می شود. مشکلات تعادلی ازاختلالات شایع و سرگیجه به عنوان اولین تظاهر در این بیماران محسوب می شود.این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تمرینات تعادلی روی سطحطرحدار بر تعادل و هماهنگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شده است.این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پسآزمون به تعداد ۳۰ نفر بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در شهر اراک (دامنه 20 تا 45 سال و درجه پیشرفت ناتوانی 6-3) انتخاب و در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. به منظور ارزیابی هماهنگی از آزمون تاندم گیت و برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب آزمون تعادلی لک لک وآزمون تعادلی Y استفاده شد. گروه تجربی به انجام یک دوره ی هشت هفته ای، (سه جلسه در هفته)، تمرین های تعادلی روی سطح طرحدار پرداختند و گروه کنترل هیچ گونه تمرین های تعادلی را تجربه نکردند.از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برایتعیین اختلاف بین پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از t مستقل و همبسته در سطح معنی داری p<0/05 استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه تمرینی تعادلی روی سطح طرحدار بر بهبود هماهنگی و تعادل بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مؤثراست. بنابراین به نظر می رسد تمرین های تعادلی روی سطح طرحدار روش سودمندی جهت بهبود هماهنگی و تعادل باشد و خطر افتادن و هزینههای درمانی وابسته به آن را کاهش دهد.

Keywords:

سطح طرحدار , تعادل هماهنگی , مولتیپل اسکلروزیس , تمرینات تعادلی