واقع گرایی؛ رسالت هنر دینی در گام دوم انقلاب

پژوهش بنیادی دربارهی هنر دینی به عنوان یکی از برجسته ترین پدیده های انسانی و تأثیرگذار در زیست فردی، اجتماعی، تمدنی و مقابله با استکبار جهانی ضرورت دارد. یکی از عرصه های هنر دینی واقع نمایی آن است. هدف مقاله پیش رو آن است که از رهگذر معرفت شناسی رسالت هنر دینی را پی بگیرد. جستار حاضر این پرسش را به روش تحلیلی به بررسی می گذارد که هنر دینی به عنوان فرایندی ظریف و پیچیده ی معطوف به درون انسان چگونه با واقعیت تطبيق داده می شود؟ فرضیه ای که پژوهش پیشرو پی می گیرد این است که واقع گرایی هنر دینی با سنجه ی غایات ارزیابی می۔ شود. از جمله یافته های این تحقيق آن است که هر هنری، از آن جهت که هنر است و زیبا می نماید، ارزشمند و دینی نیست. ارزش گذاری صورت و محتوای هنری، بر اساس مبانی غایت شناسی آن رقم می خورد. دستاورد پژوهش آن است که محک واقع نمایی هنر دینی ناظر به غایات و مصالح و مفاسد واقعی است. هنر وقتی دینی است که از واقعیات جهان غیب (جهان بینی الهی) در کارگاه روح الهام گرفته و مخاطب هنر را به مصالح و مفاسد واقعی رهنمون باشد. با واقع گرا بودن است که هنر رسالت خود را مبتنی بر بیانیه گام دوم انقلاب انجام می دهد.

Keywords:

واقع گرایی , هنر دینی , واقعیت , حقیقت , فطرت , حکمت هنر دینی , رسالت هنر , بیانیه گام دوم