اثر ظرفیت حافظه کاری و بازخورد افزوده بر یادگیری تکلیف تیراندازی

مقدمه: تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر نوع بازخورد بر یادگیری تکلیف تیراندازی با تفنگ بادی در افراد با ظرفیت حافظه کاری بالا و پایین انجام شد. روش: پژوهش از نوع نیمه تجربی، روی40 دانشجو (میانگین سنی2/5±20/65) دانشگاه اصفهان انجام شد. آزمودنی‌ها بر اساس نمره نمایه حافظه به دو گروه نمایه حافظه کاری بالا و پایین تقسیم شدند. تکلیف آزمودنی‌ها، تیراندازی با تفنگ بود. ابزارهای تحقیق آزمون فراخنای ارقام وکسلر بزرگسالان و نرم افزار اسکت بود که به ترتیب برای سنجش نمایه حافظه­ کاری و ارائه بازخورد حاصل از اجرا استفاده شد. در مرحله اکتساب، هر یک از آزمودنی‌ها، سه بلوک 10 کوششی را تمرین و بازخورد حاصل از نتیجه و اجرا دریافت کردند. در مراحل یادداری فوری و تاخیری یک بلوک 10 کوششی را اجرا کردند. یافته ها: داده‌ها با استفاده از روش‌ آماری واریانس با اندازه گیری های تکراری و واریانس دو طرفه تجزیه و تحلیل شد.  نتیجه گیری: نتایج مرحله اکتساب نشان داد، میانگین امتیاز شلیک گروه­ های ظرفیت حافظه کاری بالا و بازخورد حاصل از نتیجه به طور معناداری بیشتر از گروه های حافظه کاری پایین و بازخورد حاصل از اجرا بود. در مرحله یادداری فوری و تأخیری در گروه حافظه­ ی بالا، میانگین امتیاز شرکت کنندگان با بازخورد حاصل از اجرا  به ­طور معناداری بیشتر از میانگین امتیاز شرکت کنندگان با بازخورد حاصل از نتیجه و در گروه حافظه­ ی پایین، میانگین امتیاز شرکت کنندگان با بازخورد حاصل از نتیجه به طور معناداری بیشتر از میانگین امتیاز شرکت کنندگان با بازخورد حاصل از اجرا بود. بنابراین به نظر می رسد ظرفیت حافظه کاری افراد می‌تواند بر یادگیری تکالیف حرکتی در طی ارائه بازخورد اثرگذار باشد.

Keywords:

Working memory , Knowledge of results , Knowledge of performance , shooting , حافظه کاری , بازخورد حاصل از نتیجه , بازخورد حاصل از اجرا , تیراندازی