نقش جنگلها و مراتع استان در سالم سازی و پایداری اکوسیستم دریای خزر

اگر مجموعه محیط ابی دریای خزر و حوزه های ابخیز و ابگیر سواحل آن را در قالب یک اکوسیستم کلان مورد مطالعه و بررسی قرار دهیم به این نتیجه می رسیم که هریک از دو محیط ابی و خاکی یعنی دریای خزر و تالابها و ابگیرهای کوچک و بزرگ موجود در جلگه و ساحل آن از یک طرف و اراضی ساحلی و مناطق جلگه ای وکوهستانی محاط به آن ازطرف دیگر م یتوانند به عنوان واحدهای اکوسیستم جداگانه به حسا ب ایند که ارتباط و امتزاج آنها شرایط اکولوژیکی خاص و ویژه ای را در یک محیط بزرگ به نام اکوسیستم کلان سواحل دریای خ زر به وجود اورده است این دو واحد اکوسیستم هرکدام یک سیستم منبع نیز تلقی می گردند که بازده خاصی را به انسان میدهند این دو منبع در ارتابط مستقیم با هم بوده و به طرق مختلف به هم وابسته اند. بطوریکه وجود یکی بقا و موجودیت دیگری را تضمین می نماید و بالعکس فنای یک نابوده و نیستی دیگری را به دنبال دارد بدین نحو که شرایط خاص اکوسیستم ابی دریای خزر و تالابها و ابگیرهای اطراف آن با تامین ابرهای باران زا منبع اصلی تامین اب و رطوبت فراوان کرانه های خود به ویژه کرانه جنوبی یعنی سه استان گیلان و مازندران و گلستان در ایران را تشکیل داده و از این طریق رویشگاههای مناسبی را برای رستنیهای جنگلی و مرتعی در ارتفاعات و محیطهای جنگلی و بیشه ای کناره های ساحلی و همچنین موقعیت و شرایط طبیعی ویژه ای را برای کشاورزی درحوزه های جلگه ای این سه استان ایجاد نموده است.