سنجش نگرش و عملکرد دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز نسبت به خوددرمانی با دارو

هدف: خوددرمانی در دانشجویان به‌عنوان افراد تحصیل‌کرده در جامعه یکی از مسائل مهم بهداشتی- اجتماعی به شمار می‌رود. بنابراین این پژوهش با هدف سنجش نگرش و عملکرد دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز نسبت به خوددرمانی با دارو صورت گرفت. روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی روی 483 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز، انجام شد. نمونه‌ها به‌صورت ترکیبی، خوشه‌ای-تصادفی از 4 دانشکده انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد سه‌قسمتی خوددرمانی جمع‌آوری گردیدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های کای اسکور، تی- تست و آزمون همبستگی پیرسون تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره نگرش و عملکرد دانشجویان به ترتیب 98/9±53/24 و 61/1±41/2 بود. تفاوت میانگین نمره نگرش و عملکرد دانشجویان در رشته‌های تحصیلی مختلف از نظر آماری معنی‌دار بود. همچنین همبستگی بین دو متغیر نگرش و عملکرد از نظر آماری معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج میانگین نمره نگرش و عملکرد دانشجویان در این مطالعه در حد بسیار پایینی بود، ازاین‌رو تدوین برنامه‌های آموزشی مناسب در زمینه خوددرمانی موثر می‌باشد. کلیدواژه‌ها: خوددرمانی، دانشجویان، دارو، نگرش، عملکرد.

Keywords:

self- medication , students , Pharmaceutical Preparations , attitude , practice. , خوددرمانی , دانشجویان , دارو , نگرش , عملکرد.