رابطه جنسیت و اضطراب آشکار و پنهان: نقش دلبستگی به خدا و پایگاه هویت من

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین جنسیت و اضطراب آشکار و پنهان با تأکید بر نقش تعدیل‌کنندگی دلبستگی به خدا و پایگاه هویت من در دانشجویان دانشگاه قم انجام شد. در این مطالعه همبستگی، تعداد 370 نفر دانشجو (190 پسر و 180 دختر) از میان دانشجویان دانشگاه قم انتخاب شدند و به آزمون گسترش‌یافته عینی پایگاه هویت من، دلبستگی به خدا و پرسش­نامه اضطراب کتل پاسخ دادند. نتایج نشان داد که بین جنسیت و اضطراب رابطه معناداری وجود ندارد و جنسیت پیش‌بینی‌کننده معناداری برای اضطراب نیست، اما هویت تحقق‌یافته، هویت بحران‌زده و دلبستگی به خدا با اضطراب رابطه داشته و به طور معناداری می‌توانند اضطراب را پیش‌بینی نمایند. بر اساس نتایج رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی، اثر متقابل جنسیت و هویت تحقق‌یافته و نیز اثر متقابل جنسیت و هویت بحران‌زده برای اضطراب آشکار معنادار بود، ولی برای اضطراب پنهان معنادار نبود. به علاوه، اثر متقابل جنسیت و دلبستگی به خدا برای اضطراب معنادار نبود. همچنین نتایج نشان داد که جنسیت همراه با هویت و دلبستگی به خدا مقدار اندکی به واریانس تبیین‌شده اضطراب آشکار و پنهان می‌افزاید که قابل توجه نیست. بنابراین، می‌توان گفت که احتمالاً نمی‌توان اضطراب را به جنسیت نسبت داد، بلکه متغیرهای دیگری مانند پایگاه هویت من و دلبستگی به خدا نقش مهم‌تری در تبیین اضطراب دارند که می‌توان آنها را متغیر پیش‌بین برای اضطراب معرفی کرد.

Keywords:

اضطراب آشکار , اضطراب پنهان , جنسیت , دلبستگی به خدا , پایگاه هویت من