بررسی جغرافیای توسعهیافتگی استانهای ایران با استفاده از شاخص توسعه انسانی
Publish place: Application Geographic Information system(GIS) and Remote Sensing (R.S)in Planning، Vol: 10، Issue: 4
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 203
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JAMEUM-10-4_003
تاریخ نمایه سازی: 21 دی 1399
Abstract:
مفهوم توسعه انسانی، رویکردی کلنگر به زندگی بهتر است که به پرورش استعدادها و قوای ذهنی در کنار مصرف کالاها و خدمات تأکید دارد و با هدف قرار دادن زندگی بهتر افق پویایی را فراروی انتخابهای انسانی قرار میدهد. در افق چشمانداز بیستساله ایران آمده است: ایران توسعهیافته، برخوردار از دانش پیشرفته، فرصتهای برابر، توزیع مناسب درآمد و برخوردار از سلامت است. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی بر آن است تا وضعیت موجود استانهای کشور را از نظر برخورداری از شاخصهای توسعه انسانی را برمبنای سرشماریهای سالهای 1390 و 1395 ارزیابی کند. براساس یافتههای تحقیق میانگین شاخص آموزش در کشور 503/. شاخص سلامت 673/. و شاخص استاندارد زندگی 336/. و شاخص ترکیبی توسعه انسانی 749/. است. شاخص سلامت بیشترین میزان و شاخص استاندارد زندگی کمترین رقم را در سطح کشور دارد. مطلوبترین وضعیت شاخص توسعه انسانی به ترتیب مربوط به استانهای تهران با 936/. البرز با 926/. و یزد با 862/. است. نامطلوبترین وضعیت این شاخص به ترتیب مربوط به استانهای سیستان و بلوچستان با 446/. و کردستان با 561/. است. استان سیستان و بلوچستان در تمامی شاخصهای توسعه انسانی نامطلوبترین وضعیت را دارد. هرچند که سطحبندی استانها براساس شاخص توسعه انسانی حاکی از آن است که ردة بسیار محروم منطبق با استانهای مرزی و ردة استانهایی که مطلوبترین وضعیت را دارا هستند مربوط به مناطقی است که اغلب در مرکز کشور واقع شدهاند اما براساس نتایج در اغلب استانهای کشور در بین دو سرشماری رشد مشاهده شده بهطوری که استانهای محروم بیشترین رشد را داشتهاند.
Keywords:
Authors
قاسم محمدی
کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری. دانشگاه تبریز