اثربخشی روش تدریس مبتنی بر یادگیری ترکیبی در قیاس با دوره حضوری و برخط بر انگیزش پیشرفت دانشجویان

هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثربخشی روش تدریس مبتنی بر یادگیری ترکیبی در قیاس بادوره حضوری و بر خط بر انگیزش پیشرفت دانشجویان کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان ایلام بود. در این پژوهش از روش شبه آزمایشی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجوئیان ورودی 98.97.96 این دانشگاه تشکیل می دادند که از میان آنها 150 نفر به عنوان نمونه آماری، به روش نمونه گیری خوشه ای، انتخاب شدند. دانشجویان در این پژوهش در سه گروه با سه روش مختلف یادگیری یعنی دوره های یادگیری ترکیبی، حضوری و بر خط در درس کارورزی آموزش دیدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنانه محقق ساخته در درس کارورزی بود که به دوشیوه الکترونیکی و چاپی تهیه شده بود. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس یک طرفه) تحلیل شد و نتایج نشان داد که میزان یادگیری و پیشرفت دانشجویانی که در دوره های ترکیبی درس کارورزی شرکت کرده بودند و از دانشجویانی که در دوره های صرفا بر خط و صرفا حضوری در درس کارورزی شرکت کرده بودند بیشتر است.

Keywords:

یادگیری ترکیبی , اثربخشی , برخط , حضوری , انگیزش پیشرفت