ارتباط استرس با الگوهای ارتباطی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر

مقدمه: تولد کودک دارای کم‌توانی فشار زیادی بر اطرافیان و به ویژه والدین وارد کند و تمام رویاها و تخیلات آن‌ها را در مورد داشتن فرزندی سالم از بین ببرد و باعث مشکلاتی در ارتباطات خانوادگی و به وجود آمدن عواطف مخرب و منفی آ‌ن‌ها نسبت به کودک شود. هدف این مطالعه ارتباط استرس با الگوهای ارتباطی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مدارس کودکان استثنایی شهر همدان در سال تحصیلی 95-94 صورت گرفت. روش کار: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، تمامی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش‌پذیر در مدارس کودکان استثنایی شهر همدان در سال تحصیلی 95-94 که شامل 53 نفر دختر و 92 نفر بود، انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه استرس ادراک شده (PSS-14) و مقیاس‌ ارزیابی رابطه مادر-کودک (MCRE) جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار SPSS20 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج ضریب همبستگی چندگانه نشان داد که استرس با الگوهای ارتباطی پذیرش(001/0=P)، سهل‌گیرانه(007/0=P) و طرد (001/0=P)رابطه معنادار و منفی دارد، اما با الگوی ارتباطی بیش حمایتی رابطه‌ای ندارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های به دست آمده می‌توان نتیجه گرفت داشتن کودک کم‌توان ذهنی برای مادران به حدی استرس ایجاد می‌کند که الگوهای ارتباطی آن‌ها را تحت تأثیر قرار می دهد، لذا پیشنهاد می‌شود برای حفظ سلامتی و ارتقاء کیفیت زندگی این دسته از مادران برنامه‌هایی اجرا گردد.

Keywords:

Stress , communication , mothers , children with disability , استرس , ‌ارتباط , مادران , کودکان با ناتوانی.