بررسی تاثیر فضاهای آموزشی بر ایجاد خلاقیت در معماری

محتوا و شیوه آموزش رشته معماری از حدود یک و نیم قرن پیش، یعنی تقریبا هنگام ورود این رشته به دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی جهان، همیشه دست خوش بحث و تغییر فراوان بوده است. علل عمده این بحث ها و تغییرات شاید در وهله اول به ماهیت رشته معماری بازگردد، که رشته ای حرفه ای و کاربردی است. در واقع پیوند دادن مباحث نظری تاریخ معماری با جنبه های حرفه ای و کاربردی رشته معماری موضوعی قابل بحث و تامل است. علت دیگر در معنا و مفهوم دانش تاریخ معماری نهفته است. مباحث معماری با وقایع گذشته ارتباط دارد و همین نکته رابطه تاریخ معماری با آموزش معماری را در فضای امروز موضوعی بحث برانگیز می سازد. حساسیبت این مباحث در کشوری مانند ایران که معماری، تاریخی غنی و تاحدی متفاوت با معماری امروز داشته اند دو چندان است. و ا مروزه نگرانی درباره آینده ی آموزش معماری ایران در حال گسترش می باشد. به نظر می رسد مدل های امروزی آموزش و تمرین معماری ممکن است مناسب چالش های آینده نباشد. در مدارس معماری و موسسات فضاهای آموزش نظری و عملی یکسانی تعریف شده است با توجه به تاثیری که فضاها می توانند بر خلاقیت و نوآوری افراد داشته باشند، این پژوهش به معرفی و تعریف فضاهایی جهت رشد و شکوفایی استعداد افراد که عاملی تاثیرگذار بر کیفیت آموزش دارد می پردازد. این مقاله با روش کیفی- توصیفی تلاش می کند به بررسی کیفی فضای آموزشی و معماری بپردازد، و این اطلاعات با استفاده از مطالعات کتابخانه ای جمع آوری شده است.

Keywords:

فضای آموزشی , دانش معماری , هنر معماری , خلاقیت در معماری