استفاده از گونه‌های بومی در چشم انداز شهری: شهرستان کردکوی استان گلستان (مطالعه موردی)

بررسی و لحاظ کردن ارزش‌های زیباشناسی گیاهان بویژه گونه‌های درختی بومی جهت کاربرد در پارک‌های شهری، منجر به ایجاد مناظری پایا، سازگار، با صرفه اقتصادی و زیبا می‌گردد. یکی از اصولی که در انتخاب گیاهان در فضای‌سبز کاربرد دارد، جنبه زیباشناسی گیاهان می‌باشد. در این تحقیق ده گونه درختی بومی شهرستان کردکوی از لحاظ زیبایی شناسی مورد ارزیابی قرار گرفت و طی بازدیدهای میدانی از لحاظ زیبایی منظر در فصول مختلف سال امتیازدهی صورت گرفت. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که گونه‌های انجیلی و لرگ در الویت اول زیباشناختی و در طبقه بسیار زیبا، گونه‌های افرا پلت، توسکا قشلاقی، بلوط، خرمندی، سیاه ولیک و ممرز در الویت دوم و در طبقه بندی زیبا ، درخت کوله خاس و انجیر در اولویت سوم و جزو درختان با زیبایی متوسط طبقه بندی شدند. بنابراین با توجه به نتایج این تحقیق میتوان از درختان بومی به لحاظ ویژگی‌های زیبا شناختی در ایجاد و توسعه فضاهای سبز شهری استفاده نمود.

Keywords:

Gardens , Landscaping , Native Plants , اصول زیبایی شناسی , درختان بومی , فضای سبز , طراحی منظر