آثارشرط عدم مسئولیت در حقوق پزشکی با تاکید به قانون جدید مجازات اسلامی

رضایت آگاهانه ی بیمار به درمان، هر چند شرط لازم برای اقدام پزشکی است، لکن شرط کافی برای معاف بودن از مسئولیت پزشکی نمی باشد ودر این خصوص اخذ برائت از بیمار ضروری است و این به نوعی داخل در شرط عدم مسئولیت توسط پزشک قابل تفسیر می باشد، لذا اگر طبیببرائت کتبی از بیمار نگرفته باشد و عمل او موجب ورود خسارت به بیمار اعم از نقص یا تلف شود، از نظر مدنی و کیفری مسئول خواهد بود.براساس قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 در صورتی که پزشک قبل از معالجه، از بیمار برائت گرفته باشد و مرتکب تقصیری هم نشود، ضامننخواهد بود. البته رضایت تحصیل شده باید دارای شرایط قانونی باشد تا بتوان به آن استناد نمود و به عنوان یک قانون کلی می توان گفت درمانبیمار بدون رضایت او به جز در موارد اورژانسی، عملی مسئولیت آور است، چرا که حقّ هر انسانی است که نسبت به جسم و جان خود دارای اختیارقانونی بوده و مورد حمایت قانون نیز باشد. احترام به خودمختاری افراد یکی از اصول اساسی اخلاق عمومی بوده و در اخلاق پزشکی نیز به عنوانیک اصل پذیرفته شده است، این حق هم در اعلامیهی جهانی حقوق بشر تحت عنوان "حق برخورداری از امنیت شخصی" بیان شده و هم درقانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل 22 بر مصونیّت جسم و جان از تعرض اشاره گردیده است و قانون مجازات اسلامی 1392 نیز در مواد495 تا 497 به این موضوع و مسئولیت پزشک اشاره نموده است.

Keywords:

شرط عدم مسئولیت , پزشک , رضایت , بیمار , برائت , معالجه