تأثیر برجام بر روش‌های حل اختلاف هسته‌ای ایران و کشورهای 1+5
Publish place: Political research of the Islamic world، Vol: 9، Issue: 4
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 465
This Paper With 27 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PRIW-9-4_012
تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1399
Abstract:
با پذیرش برجام، دنیا شاهد حل و فصل یکی از پیچیده‌ترین و چالش‌برانگیزترین اختلافات بین‌المللی، آنهم از طریق یک شیوهٔ ابتکاری و جدید بود. پس از این اتفاق، شورای امنیت قطعنامهٔ 2231 را در تأیید مفاد برجام به تصویب رساند. برجام که بیشتر از ماهیت یک موافقت‌نامهٔ سیاسی برخوردار است و نمی‌توان آن را یک معاهدهٔ حقوقی الزام‌آور دانست، یک سری تعهدات داوطلبانه را بر عهدهٔ طرفین قرار داده و تمامی تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد و همچنین تحریم‌های چندجانبه و ملی (اتحادیه اروپا و آمریکا) مرتبط با برنامهٔ هسته‌ای ایران را لغو نموده است. با پذیرش این سند، بسیاری در دنیا به صراحت از وقوع یک تحول بنیادین در عرصه حل و فصل اختلافات هسته‌ای سخن کردند و از برجام به عنوان یک شیوهٔ و الگوی ایده‌ال برای حل و فصل اختلافات بین‌المللی نام بردند. این نوشتار در صدد آن است که به این سؤال اصلی و اساسی پاسخ دهد که آیا برجام می‌تواند به عنوان یک تحول در شیوه‌های حل و فصل اختلافات هسته‌ای محسوب شود؟
فرضیه مقاله این است که چگونگی حل و فصل اختلاف هسته‌ای ایران در مقایسه با دیگر پرونده‌های مطرح در آژانس و طی کردن این مسیر از طریق مذاکره و گفتگو و نه ابزار قهرآمیز، تأیید برجام توسط شورای امنیت، لغو تمامی تحریم‌های هسته‌ای و به رسمیت‌شناختن حقوق هسته‌ای ایران (هر چند به صورت محدود) و سازکار حل و فصل اختلافات برجام که متفاوت از سازکارهای سنتی حقوق بین‌الملل برای حل اختلافات بوده و تا حدود زیادی به «آیین عدم‌پایبندی» شباهت دارد، یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که در صورتی که طرف‌های مقابل به طور کامل به تعهداتشان پایبند می‌ماندند، موارد مذکور می‌توانستند موجب گردند که برجام به عنوان شیوه‌ای بدیع و ابتکاری، خود را به عنوان یک الگو برای حل و فصل اختلافات هسته‌ای و دیگر اختلافات بین‌المللی معرفی کند. روش تحقیق در این نوشتار توصیفی- تحلیلی به بیان حل و فصل اختلافات برجام می‌باشد.
Keywords:
Authors
مصطفی امیری
دانشجوی دکتری تخصصی ، گروه حقوق ، واحد امارات ، دانشگاه آزاد اسلامی ، دبی ، امارات متحده عربی
همایون حبیبی
استادیار گروه حقوق عمومی و بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی ، تهران ، ایران
موسی موسوی زنوز
استادیار موسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی ، تهران ، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :