بررسی سن مسیولیت پذیری در اجتماع؛ از منظر فقه و حقوق موضوعه

بلوغ امری تکوینی است و در روایات و قرآن به آن اشاره گردیده است و سن های مختلفی برای آن در قرآن کریم اشاره شده که به معنای استحکام وقدرت جسمی و روانی است که گاهی این بلوغ اشد سن بلوغ ، گاهی رسیدن به سن چهل سالگی و گاهی به مرحله ی قبل از پیری اطلاق شده است. درروایات نیز پایان کودکی فرد، پس از سه دوره هفت ساله دانسته شده است.در کنوانسیون حقوق کودک سن خروج از کودکی ۱۸ سال گفته شده است.قانون گذار جمهوری اسلامی ایران در ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی برای اجرای قصاص و حدود قایل به وجود رشد کیفری گردیده است. بر اساس آن برای اجرای حدود و قصاص در اجتماع، نیاز است که بر اساس آن افراد بالغ کمتر از ۱۸ سال ماهیت جرم یا حرمت آن را درک کنند و یا در رشد و کمال عقل آنان شبهه وجود نداشته باشد و این مسیله به وسیله یک پژشک قانونی اثبات خواهد شد و به عبارت دیگر بالغ کمتر از ۱۸ سال در مرزهای ایران اعدام نخواهد شد مگر به رشد کیفری رسیده باشد و و این امری بدیهی است که اگر فردی جانی ماهیت جرم را درک کند و درک و شعور و قدرت عقلی کافی داشته باشد باید مجازات شود چرا که در این صورت حیات جامعه انسانی ازگزند جانیان حفظ می شود که همان هدف قرآنی«لکم فی القصاص حیاه»می باشد.

Keywords:

اجتماع , مسیولیت , رشد , طفل , بلوغ , جامعه.