کاربرد مشتقات اصول در قانون مدنی ایران

یکی از مباحث دقیق و مفصل، بحث مشتق است و همچنین از جمله مباحث الفاظ است که در اصول فقه از آن یاد می شود و در قانون مدنی نیز کاربرد دارد. از این رو باتوجه به این ضرورت هدف این مطالعه بررسی کاربرد مشتقات اصول در قانون مدنی ایران است و سوال این است که کاربرد مشتقات اصول در قانون مدنی ایران چیست؟ نتایج نشان داد که مشتق، لفظی است که بیان کننده صفت یا حالتی از یک شخص یا شی باشد و بتوان آن را بر شخص و شی مزبور حمل کرد. به کار بردن الفاظ مشتق در مورد افراد یا اشیایی که هم اکنون دارای آن هستند حقیقت است و آنها که در آینده واجد آن صفت خواهد شد، استعمال مجازی است. در مورد به کاربردن لفظ مشتق در مورد افراد یا اشیایی که در گذشته دارای آن صفت بودهاند، اما هم اکنون فاقد آن صفت هستند، اختلاف نظر وجود دارد. به اعتقاد نگارندگان این پژوهش، استعمال الفاظ مشتق بر افراد و اشخاصی که اکنون دارای صفت و یا حالت خاص هستند حقیقی و در سایر موارد مجازاست. در نهایت اینکه از جمله کاربردهای کاربرد مشتقات اصول در حقوق مدنی میتوان به کاربرد این اصل درباره عقود و در مواد ۴۶۶، ۴۷۷، ۴۹۴، ۶۸۹ قانون مدنی و همچنین درباره ارث در مواد ۹۰۳ و ۹۱۳ قانون مدنی و درباره اسناد در ماده ۱۲۹۷ قانون مدنی اشاره کرد که به نوعی به مصادیق مربوط به مشتق در این موارد در قالبهای مختلف استفاده شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی است.

Keywords:

مشتق , الفاظ , قانون مدنی , حقیقت و مجاز