بهبود هماهنگی مقاوم رله‌های دیستانس و اضافه جریان با انتخاب مشخصة عملکرد‌ مناسب برای رله‌های اضافه جریان به کمک الگوریتم ترکیبی ژنتیک و برنامه‌ریزی خطی

رله‌های دیستانس و اضافه جریان، نقش کلیدی در حفاظت خطوط انتقال در سیستم‌های انتقال و فوق توزیع دارند. شبکه‌های قدرت، عدم قطعیت‌های ساختاری مختلفی دارند؛ ازجمله این عدم قطعیت‌ها، خروج خطوط به‌صورت برنامه‌ریزی شده یا نشده است. در صورت وقوع این عدم قطعیت‌ها، ماتریس امپدانس شبکه و دامنه و توزیع جریان خطای عبوری از رله‌ها تغییر می‌کند که این تغییرات سبب تغییر ضرایب قیود هماهنگی می‌شود؛ بنابراین، امکان عملکرد نابه‌جای رله‌ها و انتخابگرنبودن سیستم حفاظتی در اثر تغییرات این ضرایب وجود دارد. به‌منظور داشتن هماهنگی مقاوم، باید قیود هماهنگی ناشی از ساختارهای مختلف در مسئلة هماهنگی لحاظ شود. در چنین شرایطی، زمان عملکرد رله‌ها به‌منظور ارضای تمامی قیود افزایش می‌یابد. در این مقاله، انتخاب مشخصة مناسب از بین مشخصه‌های استاندارد برای رله‌های اضافه جریان برای کاهش زمان عملکرد رله‌ها باوجود داشتن هماهنگی مقاوم پیشنهاد شده است. دیدگاه پیشنهادی روی سیستم‌های‌ تست 8 شینه و 14 شینة IEEE ارزیابی شده است. نتایج شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که با اعمال دیدگاه پیشنهادی به مسئلة هماهنگی رله‌های دیستانس و اضافه جریان، زمان عملکرد رله‌ها با حفظ عملکرد صحیح آنها، باوجود تغییر ساختار شبکه، به‌طور چشمگیری کاهش می‌یابد.

Keywords:

بهبود هماهنگی مقاوم , رله‌های دیستانس و اضافه جریان , مشخصة عملکرد مناسب