مقایسه ی امید و معنای زندگی در مادران کودکان مبتلا به طیف اتیسم با مادران کودکان کم توان ذهنی و مادران کودکان عادی در ارومیه

پژوهش حاضر با هدف مقایسه امید و معنای زندگی بین مادران کودکان با اختلال طیف اوتیسم، مادران کودکان کمتوان ذهنی مادران کودکان عادی صورت گرفته است. روش پژوهش از نوع علی - مقایسه ای بود. جامعه آماری کلمادران کودکان مبتلا به طیف اتیسم ، مادران کودکان کمتوان ذهنی و مادران کودکان عادی در ارومیه بود. دراینپژوهش 30 نفر از مادران کودکان با اختلال طیف اوتیسم، 30 نفر از مادران کودکان کم توان ذهنی و 30 نفر ازمادران کودکان عادی مورد بررسی قرار گرفتند. پژوهش حاضر در سال 1399 انجام گرفت و از روش نمونه گیریهدفمند استفاده گردید. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش، از پرسشنامه ی اشنایدر برای امید و پرسشنامه ی هدفدر زندگی گرامباف و ماهولیک برای معنای زندگی استفاده شد. برای بررسی تفاوت دوگروه از آزمون t مستقل استفادهشد. یافته های پژوهش نشان داد که بین امید و معنای زندگی بین مادران کودکان مبتلا به طیف اتیسم با مادرانکودکان عادی در سطح 0/01 تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین بین امید ومعنای زندگی مادران کودکان مبتلابه طیف اتیسم و مادران کودکان کم توان ذهنی در سطح 0/05 تفاوت معناداری وجود دارد و مادران کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به مادران کودکان کم توان ذهنی و مادران کودکان امید و معنای زندگی کمتری داشتند.

Keywords:

اتیسم , امید , کم توان ذهنی , معنا در زندگی