بررسی اصل تاخر حادث و آثار آن در حقوق موضوعه و مطالعات فقهی
Publish place: Second National Conference on Law in Perspective 1404
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,502
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HCHCONF03_049
تاریخ نمایه سازی: 25 بهمن 1399
Abstract:
تاریخ تحقق و حدوث یک حادث یعنی کائنی جدید که پس از نبودن و عدم، به وجود آمده و حادث شده است. در برخی موارد مشکوک است و تقدم یا تأخر آن نسبت به زمان یا حادث دیگر، با تردید رو به رو می شود. در این موارد ،اصل تأخر حادث به عنوان اصلی عقلایی و پرکاربرد در ابواب و مسائل مختلف و متعدد فقه وحقوق اسلامی، تأخِرِ حدوث را اثبات می کند. این اصل از نظر تحلیلی، نوعی استصحاب عدمی یا شبیه به اصل عدمی محسوب می شود؛ به این معنا که «عدم» شیء معین تا زمانی که مورد حکم قانونی قرار بگیرد، استصحاب می شود (امامی،1378) از دیگر سو، استصحابی موضوعی است.(جعفری لنگرودی؛ 1390) بررسی تاریخ فقه شیعه، نشان دهنده جریان اصل تأخر حادث و تأثیر فراوان اصل مذکور در ابواب و فروع متعدد فقهی، تا پیش از شیخ محمد حسن نجفی (مؤلف جواهرالکلام) است.
Keywords:
Authors
عاطفه لر کجوری
استادیار گروه حقوق دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان
مرضیه یوسفی نژاد
دانشجوی دکترای حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان