رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و تفکر انتقادی دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهشهر

هدف این تحقیق، تعیین رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه با تفکر انتقادی دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد واحد بهشهر بوده است. نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهشهر به تعداد 250 نفر که درنمسال دوم سال 1396-1397مشغول به تحصیل بودند که حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی مورگان به تعداد 148 نفر به روش تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده های مورد نیاز تحقیق از پرسشنامهفرم کوتاه طرحواره یانگ و براون (2001) و آزمون مهارت های تفکر انتقادی کالیفرنیا (1990) استفاده گردید. پایایی پرسشنامهی طرحواره های ناسازگار اولیه 0/83 و تفکر انتقادی 0/87 با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه و مولفه های آن (بریدگی/ طرد،خودگردانی با عملکرد مختل، محدودیت مختل، دیگر جهت مندی و گوش به زنگی بیش از حد) با تفکر انتقادی دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد واحد بهشهر رابطه معناداری وجود دارد.

Keywords:

طرحواره های ناسازگار اولیه , تفکر انتقادی , دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد.