رابطۀ هوش عمومی و معنوی با آسایش معنوی

پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطۀ هوش عمومی و هوش معنوی با آسایش معنوی انجام شد. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع هم­بستگی است. جامعۀ آماری شامل دانشجویان دورۀ کارشناسی دانشگاه علامه طباطبائی تهران در سال تحصیلی 1397-1396 بود که براساس جدول مورگان تعداد 370 نفر به­عنوان نمونه با روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسش­نامۀ ویژگی­های جمعیت­شناختی، مقیاس هوش غیرکلامی کتل، پرسش­نامۀ آسایش معنوی، و مقیاس هوش معنوی استفاده شد. داده­ها با روش هم­بستگی پیرسون و رگرسیون هم‌زمان تحلیل شد. نتایج نشان داد که هوش عمومی با هوش معنوی و مؤلفه­های آن (به ­غیر از مؤلفه فهم معنا و تأثیر امور دینی) رابطۀ معناداری ندارد. هم­بستگی آسایش معنوی با هوش معنوی و مؤلفه­های آن (به غیر از مؤلفه­های تفکر انتقادی وجودی و سازگاری معنوی در روابط بین­فردی) معنادار است. نتایج تحلیل رگرسیون هم­زمان نشان داد که متغیر هوش عمومی تنها 4 درصد از تغییرات متغیر ملاک آسایش معنوی را پیش­بینی کرده است و هوش معنوی و مؤلفه­های آن توانسته­ اند 7/1 درصد از تغییرات متغیر ملاک آسایش معنوی را پیش­بینی کنند. براساس یافته­های این پژوهش، مسئولان و مدیران مراکز مشاورۀ دانشگاه­ها می­توانند با مداخله‌های متمرکز بر هوش معنوی در قالب کارگاه و دوره­های آموزشی در جهت ارتقای معنوی و دینی و سلامت معنوی دانشجویان اقدام کنند.

Keywords:

هوش معنوی , هوش عمومی , آسایش معنوی , دانشجویان