بررسی جایگاه ورزش در طب سنتی ایران

مقدمه: ورزش که در طب ایرانی تحت عنوان ریاضت شناخته می شود با فعالیت های روزمره زندگی حتی در مشاغل سخت متفاوت است و آن ها را را در یک ردیف نمی دانند، هرچند در مواردی معدودی مشاغل خاصی را  به عنوان ریاضت نام برده اند.  در طب ایرانی لوازم حفظ سلامتی شش دسته است شامل: 1- هوا 2-آب و غذا 3- حرکت و سکون          4- اعراض نفسانی 5- خواب و بیداری 6- استفراغ و احتباس که از دیدگاه بوعلی سینا مهمترین عامل حفظ سلامتی ریاضت است، در قانون نوشته است: "معظم حفظ الصحه هو ان یرتاض " مهمترین عامل حفظ سلامتی ریاضت است، مفهموم ریاضت با توجه به موارد نام برده شده و توصیه ها، معادل ورزش کردن است.  روش بررسی :  متون طب ایرانی از قبیل قانون، خلاصه التجارب، ذخیره خوارزمشاهی،  هدایه المتعلمین و خلاصه الحمه و دیگر منابع نقش فعالیت و توصیه های ورزش از دیدگاه طب ایرانی بررسی و مطالب استخراج گردید  یافته ها: با بررسی متون طب ایرانی در زمینه ورزش مشخص شد که ورزش علاوه بر تلاش مداوم برای حفظ سلامتی در مجموعه تدابیر برای بهبودی بعضی از بیماری های شناخته شده در طب ایرانی نیز توصیه شده است، در این بررسی مشخص شد که ورزش دو بخش کلی دارد ، ورزش عام و ورزش خاص که ورزش عام به توصیه های فعالیت غیر تخصصی و ورزش خاص به ورزش هایی از قبیل وزنه برداری و تیراندازی و چوگان بازی اطلاق می شود. نتیجه گیری : درطب ایرانی علاوه بر تعریف انواع ورزش و خواص عام و خاص برای بعضی از بیماریها، توصیه عام به ورزش، چگونه ورزش کردن، انواع ورزش و زمان ورزش و میزان ورزش و اقدامات قبل و بعد از ورزش نیز به خوبی توصیه شده تا بهره بردن از ورزش به  درستی انجام شود. 

Keywords:

Exercise , Activity , Sweating , General Austerity , Special Austerity , ورزش , فعالیت , مصارعت , ریاضت , تعریق , ریاضت عام , ریاضت خاص