بررسی رابطه نگرش به تحقیق با خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد علوم پزشکی

مقدمه: نگرش مثبت به تحقیق، می تواند موجب افزایش علاقه دانشجویان به تحقیق شود. یکی از عوامل موثر بر نگرش به تحقیق، باورهای خودکارآمدی نسبت به تحقیق است. به نظر می رسد نوع نگرش دانشجو به تحقیق می تواند بر میزان باورهای خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تاثیرگذار باشد، بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه نگرش به تحقیق با خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد رشته های علوم پزشکی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 176 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد رشته های علوم پزشکی به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی به عنوان نمونه های پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های نگرش به تحقیق و خودکارآمدی تحقیق بود. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمونهای آماری پارامتریک در نرم افزار 15 SPSS صورت گرفت.  یافته ها: اکثریت نمونه ها زن (1/80%) و بقیه مرد (9/19%) بودند. اکثریت نمونه ها در رشته پرستاری(8/10%) مشغول به تحصیل بودند. بین میانگین نمره نگرش به تحقیق و خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان، ارتباط آماری معنی داری دیده شد. بین میانگین نمره نگرش به تحقیق و سن و جنس دانشجویان، ارتباط معنی داری دیده شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، وجود ارتباط مثبت بین نگرش و خودکارآمدی پژوهشی حاکی از آن است که با ایجاد نگرش مثبت به تحقیق، می توان باورهای خودکارآمدی پژوهشی بالاتری در دانشجویان ایجاد نمود و از این طریق زمینه انجام تحقیقات دانشجویی بیشتری را فراهم نمود.  

Keywords:

Research , Attitude , Self-efficacy , Master Students , Medical sciences , پژوهش , نگرش , خودکارآمدی , دانشجویان کارشناسی ارشد , علوم پزشکی