بررسی اثربخشی مدیریت انگیزش بر تاب‌آوری تحصیلی و تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مدیریت انگیزش بر تاب‌آوری تحصیلی و تعلل ورزی تحصیلی دانش ­آموزان بود. پژوهش حاضر یک مطالعه شبه آزمایشی، دارای گروه کنترل همراه با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که افراد به ‌صورت تصادفی در گروه‌های کنترل و آزمایش جایگزین شدند. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش‌آموزان دوره‌ی متوسطه‌ی اول شهر تهران بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای از بین مناطق 22 گانه آموزشی منطقه 5 آموزش‌وپرورش شهر تهران انتخاب شد. تعداد دانش‌آموزان در گروه کنترل شامل 15 نفر و در گروه آزمایش 17 نفر بودند که پس از انجام پیش‌آزمون به‌صورت تصادفی ساده به دو گروه تقسیم‌شده بودند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل پرسشنامه تاب­آوری تحصیلی ساموئلز (2004) همچنین مقیاس تعلل ورزی تحصیلی تاکمن و سکستون (1989) بودند. سپس دانش‌آموزان گروه آزمایش آموزش‌های لازم را هفته‌ای یک‌بار طی 8 جلسه 1 و نیم‌ساعته دریافت کرده و پس‌آزمون از هردو گروه به عمل آمد. براساس تجزیه‌وتحلیل یافته‌های موجود در پژوهش بین گروه کنترل و گروه آزمایش در پیش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. بدین ترتیب که آموزش مدیریت انگیزش با 95/0 اطمینان باعث افزایش تاب‌آوری تحصیلی و کاهش تعلل ­ورزی تحصیلی شده است. با توجه به یافته‌های پژوهش درمیابیم آموزش مدیریت انگیزش برای افزایش تاب‌آوری تحصیلی دانش ­آموزان مفید واقع می‌شود و توان مقابله با مشکلات تحصیلی را در دانش­ آمو­زان افزایش می‌دهد همچنین با دست‌کاری سطح انگیزش تعلل ورزی دانش­ آموزان و به تعویق انداختن تکالیف درسی کاهش می‌یابد.

Keywords:

motivational management , academic resilience , academic procrastination. , مدیریت انگیزش , تاب‌آوری تحصیلی , تعلل‌ورزی تحصیلی