بررسی وتحلیل نقش اقامتگاههای بوم گردی و گردشگری بر افزایش جذب توریست (نمونه موردی:شهرستان سبزوار و شهر رود آب)

اقامتگاه های بومگردی با دارا بودن اصول و ضوابط متعدد و سازگاری با شرایط محیط مناطق بکر طبیعی و مناطق روستایی، از عناصر مهم خدمات گردشگری و به ویژه، بومگردی محسوب میشوند. یکی از مهمترین ضوابط و اصول این اقامتگاه ها، اصول معماری آنها است. استان رودآب و سبزوار جاذبه های بومگردی متعددی دارد و مکان مناسبی برای احداث این نوع از اقامتگاه ها است. با توجه روند رو به رشد ورود گردشگران به منطقه، توجه به معماری اقامتگاه های بوم گردی در جهت رونق بومگردی، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. هدف این پژوهش بررسی تطبیقی معماری اقامتگاه های بومگردی در استان رودآب و سبزوار به ویژه با تأکید بر ساختار کالبدی این اقامتگاه ها و ویژگیهای مرتبط با آنها است. داده های لازم بر اساس شاخصهای معماری که دربرگیرنده شاخص های ساختار کالبدی و فیزیکی اقامتگاه، شاخص های آمایشی، زیبایی شناسی و محیطی است، از طریق مطالعات نظری و میدانی گردآوری شده و از طریق روش تحلیل محتوای کیفی استقرایی، به شیوه کیفی تجزیه وتحلیل شده است. نتایج نشان داد که اقامتگاه از نظر ساختار معماری در سطح بالاتر و استاندارد بهتری قرار دارد و معماری آن نسبت به معماری روستا بسیار متفاوت است و اگرچه مدیریت خانوادگی و تلاش در جهت اعمال برخی از هنرها و فرهنگ بومی در هر دو اقامتگاه دیده میشود. درعین حال، کمبود سرمایه و هزینه بالای معماری سنتی و انگیزه و علاقه مردم به توسعه اقامتگاه برای هر دو اقامتگاه صدق میکند.

Keywords:

معماری , ساختار کالبدی , اقامتگاه , بوم گردی .