بهره گیری از الگوی کشاورزی مبتنی بر فرهنگ بومی (پرماکالچر) در توسعه کارآفرینی گردشگری روستایی استان گیلان

کشاورزی مبتنی بر فرهنگ بومی (پرماکالچر) الگویی آگاهانه در بکارگیری سامانه های تولیدی کشاورزی است به نوعی که سه ویژگی تنوع، پایداری و انعطاف پذیری زیست بوم های طبیعی در آنها لحاظ گردد.این الگو، همسونگر با توسعه پایدار روستایی، تنوع بخش فعالیت‌های اقتصادی روستا و موجب افزایش منابع درآمدی حاصل از آن است. به دلیل تنوع و مزیت های جغرافیایی استان گیلان، شغل اکثر ساکنان روستایی، کشاورزی است که به دلیل فصلی بودن این فعالیت ها، این سبک اشتغال نمی تواند منبع درآمدی پایداری برای اقتصاد روستائیان این استان تلقی گردد. از این رو بهره برداری از ظرفیت گردشگری کشاورزی در کنار مدیریت خردمندانه محیط و کاربری صحیح منابع می‌تواند راهبرد مناسبی برای توسعه روستا و پایداری توسعه باشد. مطالعه حاضر، با مرور وسیع و گسترده ادبیات نظری و تجربی مرتبط و منابع کتابخانه‌ای، با هدف معرفی گردشگری کشاورزی مبتنی بر فرهنگ محلی استان گیلان و بکارگیری آن در توسعه کارآفرینی گردشگری روستایی انجام شده است. این الگو، ضمن مراقبت از زمین، مراقبت از ساکنان محلی و تقسیم عادلانه درآمد در روستاها، به روش هایی بسیار ارزان و کم هزینه، ساده، قابل درک و اعمال توسط مردم محلی انجام می پذیرد و همگی برگرفته از الگوهایی است که در طبیعت در حال شکل گیری است.

Keywords:

کارآفرینی روستایی , گردشگری روستایی , گردشگری کشاورزی , پرماکالچر , استان گیلان