ارزیابی کمی و کیفی منابع آب زیر زمینی دشت سرایان جهت مصارف کشاورزی بااستفاده از شاخص GQI و درصد سدیم

امروزه با افزایش جمعیت، ارزیابی کیفی و کمی آب های در دسترس به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک جهت داشتن کشاورزی پویا و پایدار امری ضروری به حساب می آید. بدین منظور ۲۰ نمونه آب زیرزمینی دشت سرایان در سال های ۸۸ و ۹۵ از نظر مقدار غلظت یون های *Mg۲۴ , Car , SOCI " , Naو كل مواد جامد محلول (TDS) و همچنین درصد سدیم (Na%) نیز مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی تغییرات مکانی، شاخص کیفیت آب زیرزمینی (GQI) در محیط ArcGIS استفاده شد. نتایج بررسی بیانگر این موضوع است که مقادیر پارامترهایی نظیر TDS منیزیم، سولفات و کلرید در طی دو سال ذکر شده افزایش یافته است که نشان دهنده تأثیرات خشکسالی بر کیفیت آب منطقه است ولی در هر صورت مقدار میانگین سدیم، کلسیم و سولفات از مقدار استاندارد در هر دو سال کمتر است که بیانگر کیفیت مناسب از نظر این عناصر است ولی TDS و منیزیم و کلرید در هر دو سال از حد استاندارد بیشترند. با توجه به داده های موجود میتوان نتیجه گرفت که درصد سدیم از سال های اخیر با توجه به بارنگی های منطقه کاهش یافته و به سمت بهبود شرایط هدایت شده است. نقشه GQI بدست آمده برای دشت سرایان در سال ۱۳۸۸ نشان می دهد شمال دشت سرایان دارای آبهایی با کیفیت مناسب برای آبیاری می باشد در حالیکه نيمه جنوبی دشت دارای آبهایی با کیفیت کمی پایین تر برای آبیاری است و این در سال ۱۳۹۵ نشان می دهد که اندکی شوری به سمت جنوب دشت میل کرده و درصد آبهای با شوری کمتر در ناحیه شمالی افزایش یافته است. ولی در هر صورت به دلیل بالا بودن شاخص کل بیش از ۸۰ ٪ آبهای دشت جهت آبیاری و کشاورزی مطلوبند و تنها ایستگاه G۲ که منطقه ای کویری با خاک شور است جهت آبیاری چندان مناسب نیست.

Keywords:

سرایان , شاخص کیفیت GQI , شوری آب , کیفیت آب زیرزمینی