بررسی اثربخشی آموزش های بهبود عملکرد اجرایی در قالب دیدگاه زمان بر خانواده دوستی نوجوانان دختر متوسطه اول شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش های بهبود عملکرد اجرایی در قالب دیدگاه زمان، بر خانواده دوستی نوجوانان دختر شهر اصفهان بود. طرح این پژوهش، از نوع شبه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون- پس آزمون، با گروه گواه و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه دانش اموزان مقطع متوسطه اول دختر شهر اصفهان در سال 1399-1398 بودند. در این پژوهش از روش نمونهگیری در دسترس استفاده شد. به این ترتیب که از بین دبیرستان های مقطع متوسطه اول، یک مدرسه به شکل در دسترس انتخاب شد و سپس ۳۰ دانش آموز که پس از تبلیغ دوره آمورشی ثبت نام کردند، انتخاب شدند و به شکل غیر تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه توزیع شدند. گروه آزمایش مداخلات درمانی مربوط به آموزش عملکرد اجرایی در قالب دیدگاه زمان را در طی یک ماه ونیم به صورت هفته ای دو جلسه دریافت کردند. این در حالی بود که گروه گواه در لیست انتظار بودند. در این پژوهش از پرسشنامه خانواده دوستی هاشمی گرم دره و یوسفی ( ۱۳۹۸ ) استفاده گردید. داده های گردآوری شده به کمک آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کواریانس چند متغییری) تحلیل شدند. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که آموزش های بهبود عملکرد اجرایی در قالب دیدگاه زمان، بر بر پایگاه هویت و خانواده دوستی موثر است.

Keywords:

آموزش , عملکرد اجرایی , دیدگاه زمان , دانش آموزان , خانواده دوستی