مسئولیت کیفری جرائم و جنایات ارتکابی مست با رویکردی به آراء امام خمینی (ره)

در فقه اسلامی تعلق تکلیف به افعال مست مورد بحث و مناقشه فقیهان وحقوق دانان واقع شده است. اما آن چه در این زمینه اهمیت دارد چگونگی برخورد با چنین اشخاص پس از ارتکاب اعمال مجرمانه است. در پژوهش حاضر تلاش شده با محورقرار دادن دیدگاه حضرت امام خمینی (ره) ضمن بیان آرای دیگر فقها و مواد قانونی مرتبط با موضوع مشخص کنیم که آیا مستی در همه حال رافع مسئولیت کیفری خواهد بودو اورا معذر می شناسند؟ به این صورت که در تمامی حالات مسئول دانستن او قبیح است؟یا خیر؟ که اگر این طور نیست میزان مسئولیت کیفری و کیفیت آن بر اشخاص مست به چه شکل خواهد بود؟ و نظر فقها در خصوص جرائم ارتکابی مست به طور مثال قتل به چه نحو است؟ در پایان چنین نتیجه گرفتیم که شخص مستی که بدون وجود یکی از معاذیر شرعی نظیر اکراه واضطرار از روی علم و عمد شرب مسکر نموده است، به دلیل اختیار وآگاهی در ایجاد حالت مستی و از سوی دیگر به جهت ارتکاب اعمال مجرمانه، مستوجب تنبیه و تغلیظ نیز می باشد. اما در مقابل مست معذور که مستی وی مأذون به اذن شرع و از باب اخذ به رخصت بوده است، از تحمل عواقب اعمال خود معاف می باشد.

Keywords:

رافع مسئولیت کیفری , شرب مسکر , مستوجب تنبیه و تغلیظ , مستی , مست