ظرفیت سنجی لایحه قضایی «تأمین امنیت بانوان در برابر خشونت» در تحکیم حق سلامت کودکان

پاسداشت «حق بر سلامت» و تدارک بایسته‌های حقوقی به منظور استیفای آن برای کودکان، از دغدغه های نظام‌های حقوقی است. علاوه بر سیاستگذاری تقنینی مستقیم، راهبردهای قانونگذارانه‌ی فرعی از طریق وضع قوانین و مقرراتی که ابعاد جانبی تبلور حق سلامت کودکان را متأثر می‌کنند، مهم است. نظر به وابستگی همه‌جانبه‌‌ی سلامت کودکان به سلامت و امنیت مادران، لایحه اخیر «صیانت، کرامت و تأمین امنیت بانوان در برابر خشونت» دارای نقاط قوت و ضعفی است، که تحلیل آنها از منظر اثرسنجی تصویب و اجرای لایحه (قانون)، بر کاهش بزه‌دیدگیِ تبعیِ کودکان از بزه‌دیدگی مادرانشان موضوع این مقاله است. پژوهش حاضر پس از بازشناسی نقش ارتقاء سلامت کودکان در کاهش نرخ بزه‌دیدگی آنها، نحوه اثرگذاری اصلاحات نظام دادرسی و جرم‌انگاری و پیشگیری در حمایت از زنان - موضوع لایحه مذکور – بر کاهش بسترهای آسیب‌پذیری فرعیِ کودکان از بزه‌دیدگی مادران را می‌کاود و پیشنهادهایی جهت اصلاح لایحه مذکور ارائه می‌دهد. گفتمان ایدئولوژیک لایحه مزبور، و کم‌توانیِ لایحه در ارائه نظم نوینی از تلفیقِ سه جنبه‌ی هنجارهای حقوق بشری، آموزه‌های اسلامی و ملاحظات خانواده ایرانی، چشم‌انداز موفقی از تقویت حمایت از زنان در برابر خشونت – وبالتبع، کودکانِ متأثر از بزه‌دیدگیِ مادرانشان از خشونت- به دست نمی‌دهد.

Keywords:

حق سلامت , خشونت علیه مادران , بزه دیدگی کودکان , جرم شناسی انتقادی , سیاست جنایی قضائی