اثربخشی آموزش یک برنامة هوش فرهنگی بومی بر ازخودبیگانگی تحصیلی در بین زبان‌آموزان انگلیسی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هوش فرهنگی بومی بر مبنای رویکرد انتقادی بر کاهش از خودبیگانگی تحصیلی در بین زبان‌آموزان ایرانی بود. روش مطالعۀ حاضر از نوع مطالعات شبه‌آزمایشی بر اساس طرح آزمایشی پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. بر این اساس، 40 نفر زبان‌آموز از بین آموزشگاه‌های شهر تبریز با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند و برنامۀ آموزش هوش فرهنگی بومی‌شده طی 8 جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد و هر دو گروهِ کنترل و آزمایش به پرسش‌نامۀ ازخودبیگانگی تحصیلی در دو مرحلة پیش‌آزمون و پس‌آزمون پاسخ دادند. یافته‌های حاصل از آزمون کواریانس چندمتغیری نشان داد که مداخلۀ آموزشی اثر معنی‌داری بر کاهش احساس بی‌معنایی، احساس انزوا و ناتوانی در گروه آزمایشی داشت. نتایج به‌دست آمده در حالت کلی بیانگر تأثیر آموزش برنامۀ هوش فرهنگی بومی‌شده بر حفظ هویت ایرانی و کاهش از خودبیگانگی زبان‌آموزان بود.

Keywords:

از خودبیگانگی تحصیلی , بی‌معنایی , ناتوانی , انزوا , هوش فرهنگی