بررسی تاثیر ورزش های هوازی بر بهزیستی ذهنی و خود کارآمدی معلمان ناحیه یک شهرستان سنندج در دوران پسا کرونا

سلامت جسمی و ذهنی بی تردید از مهم ترین ابعاد مساثل حیات انسان است و ممکن است تحت تاثیر عوامل گوناگونی از جمله بیماری قرار گیرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ورزش های هوازی بر بهزیستی ذهنی و خودکار آمدی معلمان ناحیه یک شهرستان سنندج در دروان پسا کرونا می باشد. جامعه آماری تحقیق 60 نفر از معلمان ناحیه یک شهرستان سنندج می باشد که به دلیل محدود بودن جامعه آماری کلیه 60 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی - همبستگی و از نظر هدف کاربردی است. ابزار جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه استاندارد رفاه ذهنی (کی یز و ماگیارمو) با 20 سوال و پرسشنامه خود کار آمدی معلمان 12 سوال (اسچانن- موران و وولفولک) بر مبنای مقیاس پنج ارزشی لیکرت است. روایی پرسشنامه به شکل صوری و با استفاده از آزمون کرونباخ پایایی پرسشنامه رفاه ذهنی ./88 و پرسشنامه خود کارآمدی ./91 به دست آمد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با بهره گیری از آزمون ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن صورت گرفت. نتایج نشان دادن که ارتباط معناداری بین ورزش های هوازی و رفاه ذهنی معلمان ( روحیه خوب ، آرامش و سرشار از انرژی ) وجود دارد، و با انجام دادن ورزش های هوازی سبک در دوران پسا کرونا خودکار آمدی معلمان هم به طور چشمگیری افزایش پیدا کرده است.

Keywords:

سلامت جسمی , بهزیستی ذهنی. خود کار آمدی