تأثیرات توسعه انسانی و تعاملات مرزی ایران با كشورهای همسایه بر امنیت مناطق مرزی

توسعه و امنيت در مناطق مرزي لازم و ملزوم يكديگر است. همچنين، شدت عدم تعادل منطقه اي ميان مناطق مرزي و مناطقداخلي در ايران بر توسعه ملي تأثيرگذار است. بهره گيري از فرصت هاي موجود مانند استفاده از مشارکت مردمي در برقراري امنيت،استفاده از ظرفيت هاي اقتصادي منطقه و راه اندازي بازارچه هاي مرزي، توسعه پايدار با توجه به جوان بودن آمار جمعيت مناطقمزبور مي تواند راهگشاي برخورد با نا امني باشد همچنين در مواجهه با مولفه هاي نا امني با اتخاذ استراتژي تلفيقي (فرصت محوري،تهديد محوري) بايد نسبت به مديريت مرزي اقدام نمود و با بهره گيري از فرصت ها، فضاهاي امنيتي را به سمت اجتماعي آن تقليلو هدايت نمود. آمايش سرزمين با بررسي و تحليل ساختار فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و سياسي جوامع مرزي ايران مي تواند نقشه راهي را برايتوسعه روابط ايران و کشورهاي همسايه (آمايش سرزميني در مناطق مرزي) فراهم نمايد. نتايج اين مقاله نشان مي دهد که در کشوريهمچون جمهوري اسلامي ايران با مرزهاي بسيار طولاني و تنوع جغرافيايي و تنوع کشورهاي همسايه که اغلب آن ها دچار ضعف و بيثباتي اقتصادي و سياسي هستند و همچنين رويارويي نظام استكباري آمريكا با ايران لزوم توجه تنگاتنگ به مسئله آمايش سرزمين بامدنظر داشتن ابعاد نظامي امري بسيار اساسي است.

Keywords:

آمايش , ايران , مناطق مرزي , توسعه , امنيت , استراتژي تلفيقي , فرصت محوري , تهديد محوري