انعکاس ادب پایداری و نقش آن در بیداری عصر مشروطه در شعر بهار
Publish place: The first national conference on applied research in history, culture and Islamic awakening
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 222
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ARIHCA01_005
تاریخ نمایه سازی: 19 فروردین 1400
Abstract:
ادبیات پایداری، نوعی از ادبیات است که دارای مفهومی عام در فرهنگ همۀ ملّت هاست و در هیچ قالب ویژۀ ملّی و یا چارچوب اجتماعی نمی گنجد؛ بلکه مرزهای قومی را می شکافد و وجدان عامّ بشری و ناخودآگاه جمعی را مخاطب قرار می دهد و نقشی اساسی در بیداری ملت ها دارد. ادب پایداری به ادب مقاومت معروف است و تحت تأثیر شرایطی خاص، از جمله استبداد داخلی، نبود آزادی های فردی و اجتماعی، استعمار و مبارزه با بیداد خارجی و یا تجاوز بیرونی پدید می آید. ادب پایداری در ادبیات تمامی ملّت ها شامل عناصری از جمله مردم، وطن، ستایش آزادی، ظلم ستیزی، مبارزه با استبداد، مقاومت علیه استعمار، بهره گیری از بنمایه های مذهبی و ... است. محمّدتقی بهار از جملۀ شاعران متعهَد عهد مشروطه است که در اشعار خود از مفاهیم پایداری استفادۀ زیادی کرده و نقشی مهم در بیداری اسلامی عهد مشروطه ایفا کرده است. نگارنده در این جستار، با روش تحلیلی توصیفی، به بررسی انعکاس مفهوم پایداری در یکی از قصاید معروف بهار پرداخته است. این قصیده شامل عناصر افشای ظلم و هویّت ظالم، بیان مظلومیّت مردم، تمسّک به پیامبر (ص) و امام رضا (ع)، ستایش آزادی و آزادیخواهان، نفی استعمار خارجی و اختناق داخلی، سعی در آگاهی مردم و ... است.
Keywords:
Authors
زهرا جمشیدی
استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه حکیم سبزواری