بررسی و تحلیل آرای تربیتی قرآن کریم و کاربرد آن در فقه

تربیت در اصطلاح به معنای به معنای رشد روحی و معنوی فرد است و فقه نیز علم شناخت احکام شرعی ازمنابع5استنباطی5 خاص خود میباشد. تربیت و فقه دارای حوزه های فعالیت خاص خود هستند و پژوهشگران تا کنون به صورت جدی به مساله ی تعامل و همسویی فقه و تربیت با استناد به آیات قرآن نپرداختهاند اما به نظر میرسد این دو میتوانند در تلفیق با یکدیگر قرار گیرند. برای چنین موضوعی باید حوزه های مشابه این دو شناخته و امکان تاثیرگذاری آنها بر یکدیگر بررسی شود؛ بویژه آنکه روشهای تربیتی در طول زمان دچار تغییر میگردند و چنانچه فقه با هدف رشد اخلاقی به احکام دینی بپردازد تحت تاثیر5 تغییر در روشهای تربیتی قرار خواهد گرفت. این پژوهش با هدف بررسی و تحلیل آرای تربیتی قرآن و کاربرد آن در فقه و با روش مطالعه ای-کتابخانه ای انجام شد. نتایج پژوهش نشان میدهد فقه و تربیت5 دینی دارای مشابهت هایی هستند که امکان تاثیرگذاری آنها بر یکدیگر را فراهم مینماید. این مشابهت ها در شش دسته قرار میگیرند که عبارتند از: رویکرد عملی، قدمت تاریخی، هدف مشترک، تادیب، رشد اخلاق فرد و جامعه و انضباط و برنامه ریزی اخلاقی؛ بنابراین فقه و تربیت اسلامی میتوانند با این زمینه های مشترک بر یکدیگر تاثیر گذاشته و وارد تعامل شوند.

Keywords:

تربیت , تربیت دینی , فقه , اخلاق , قرآن.