بررسی نقش حکمت نظری وحکمت عملی در سعادت از منظر فلاسفه سیاسی اسلامی

سعادت کلیدی ترین مفهوم در فلسفه سیاسی اسلامی است و به عنوان بنیادی ترین مساله حیات انسانی از سوی ادیان و فلاسفهومتفکران عالم مورد تامل بوده است . فیلسوفان سیاسی اسلام آنرا غایت تمام تلاش ها و دغدغه های نظری و فکری خود در دو حوزه حکمتنظری و حکمت عملی قرار داده اند انسان از طریق کسب فضائل و افعال ارادی جمیل و از مسیر نظام اجتماعی فاضله به سعادت نائل میگردد. معرفت و اخلاق عامل اصلی سعادت انسان است و او می تواند با نور معرفت و تصفیه باطن زمینه نیل به کمال را فراهم آورد البتهاستعدادهای درونی انسان و زمینه های کامل سعادت در نظام سیاسی فاضله شکوفا می گردد نظامی که در رأس آن انسان کامل و یا فقیهحکیم عارف قرار دارد و با سیاست فاضله و اجرای شریعت انسانها را در مسیر سعادت قرار می دهد. بزرگترین مانع فرا روی سعادت جوامعبشری جهل او نسبت به خویشتن و معارف الهیّه و گرفتار شدن در خواسته های قوای غضب و شهوت از یک سو و حاکمیت نظام هایسیاسی غیر فاضله از سوی دیگرمی باشدکه انسانها را از اصل خویش یعنی خدا دور ساخته و از رسیدن به سعادت حقیقی محروم نموده است.